trigōnus, a, um, adj., = τρίγωνος, three-cornered, triangular, trigonal. Adj.: signa, Manil. 2, 276: ductus, id. 2, 342.
—More freq., Substt. trigō-num, i, n., = τρίγωνον, a triangle, trigon, Varr. L. L. 7, 4, 95; Gell. 2, 21, 10; Col. 5, 10, 13; id. Arb. 22, 2; Vitr. 10, 11 fin.
— Scanned trigona, Aus. Idyll. 11, 50; Ecl. Rat. Puerper. 39.
— trigōnus, i, m.; med. t. t., a soothing pill, Cael. Aur. Tard. 2, 7, 104.