Definition of tento, tempto
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2059026
1.
LNS
tentō, tentāre, tentāvī, tentātus
temptō, temptāre, temptāvī, temptātus
tendo
verb (1st conjugation)
  1. to handle, touch, feel
  2. To try the strength of, make an attempt upon, to attack, assail
  3. to try
  4. to prove, put to the test
  5. to attempt, essay
  6. to try
Abbreviations
tento or tempto, āvi, ātum, 1 (part. gen. plur. tentantum, Verg. G. 2, 247), v. freq. a. tendo, to handle, touch, feel a thing (class.; cf.: tango, tracto). Lit. In gen.: rem manu, Auct. Her. 4, 49, 62: manibus pectora, Ov. M. 10, 282; 10, 289: loca feminarum digitis, Col. 8, 11, 8: ficum rostro, Ov. F. 2, 254: flumen vix pede (with attingere), Cic. Leg. 2, 3, 6: quadratum, Lucr. 4, 234: caput in tenebris, Phaedr. 3, 10, 26: pullos singulos, Col. 8, 5, 17: invisos amictus, Verg. G. 3, 563: aciem pugionum, Suet. Ner. 49; cf.: acumen stili, id. Rhet. 5: bracchia emittit temptanti maria similis Sarpedon, Plin. 5, 27, 27, § 98: pullos, Col. 8, 5, 17; 8, 11, 8.

— In partic. In medic. lang.: venas, to feel the pulse, Quint. 11, 3, 88; Suet. Tib. 72; Ov. H. 20, 139.

— To try the strength of, make an attempt upon, i. e. to attack, assail (cf.: aggredior, adorior). Of warfare: scalis et classe moenia oppidi tentans, Caes. B. C. 3, 40: opera nostra, id. B. G. 7, 73: urbem, Liv. 33, 5, 3; 26, 38, 5: munitiones, id. 9, 35, 1: moenia Aiexandriae, id. 45, 11: Achaiam, Caes. B. C. 3, 55 Britanniam, Suet. Claud. 17: aggredi et tentare, Vell. 2, 113, 3: aliquem auxiliis Thraciae, Flor. 2, 14, 4.

— Of disease, poison, etc.: animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt, Cic. Tusc. 4, 14, 31; cf.: gravis auctumnus omnem exercitum valetudine tentaverat, Caes. B. C. 3, 2: temptari a morbo, Plin. 24, 19, 113, § 174: praecordiorum inflatione tentari, Suet. Aug. 81: tentatus est motiunculis levibus, id. Vesp. 24; Hor. S. 2, 3, 163; id. Ep. 1, 6, 28; Verg. G. 3, 441 al.: vina temptant caput, attack, affect, Plin. 23, 1, 20, § 35.

—Absol.: temptantis aquas non nocere, unwholesome, Plin. 20, 7, 26, § 68; cf. Verg. G. 2, 94.

— Transf., to try; to prove, put to the test; to attempt, essay a course of action, etc. (so most freq.; syn.: experior, periclitor). In gen., constr. with acc., with inf., with rel.-clause, with ut, or absol. With acc.: cum se ipse perspexerit totumque tentarit, intelleget, etc., Cic. Leg. 1, 22, 59; cf.: se in arte memoriae, Quint. 11, 2, 34 (preceded by memoriam suam experiri): tentarem te, quo animo accipias, Cic. Fam. 15, 16, 3: quo utamur quasi equis temptatis, sic amicitiā aliquā parte periclitatis moribus amicorum, id. Lael. 17, 63; alicujus scientiam auguratus, id. Div. 1, 17, 32: tentarem summi regis prudentiam, id. Tusc. 1, 41, 98: ut satis impulsas tentavit pollice chordas, Ov. M. 10, 145: culturam agelli, Lucr 5, 1368: iter per provinciam per vim, Caes B. G. 1, 14: negatā iter viā, Hor. C. 3, 2, 22 Bosporum, id. ib. 3, 4, 31: Thetim ratibus, Verg. E. 4, 32: Oceanum, Tac. G. 34 fin.: Istrum, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 135: aditus, Verg. A. 4, 293: temptanda via est, id. G. 3, 8: ad tentandum vadum fluminis, Curt. 4, 9, 15: nullo modo animus audientis aut incitari aut leniri potest, qui modus a me non tentatus sit, Cic. Or. 38, 132: rem frustra, Caes. B. C. 1, 26: belli fortunam, id. B. G. 1, 36; so, fortunam, id. ib. 3, 6; 7, 64; Sall. J. 7, 1: periculum, Cic. Cornel. Fragm. 1: quaestionem, id. Clu. 57, 157: patientiam vestram, id. Agr. 2, 7, 19: spem pacis, Liv. 21, 12, 3; cf.: spem triumphi, id. 28, 38, 4: libertatem, id. 6, 18, 11: relationem, id. 33, 23, 3: intercessionem, id. 9, 8, 13: silentium nequicquam per praeconem, id. 8, 33, 2: crimina, Hor. Ep. 1, 18, 80: majora, id. ib. 1, 17, 24: caelestia, id. ib. 1, 17, 34 et saep.

— With rel.-clause: tentavi, quid in eo genere possem, Cic. Tusc. 1, 4, 7: tentabam, spiraret an non, Plaut. Mil. 4, 8, 26: quae sit fortuna facillima, temptat, Verg. A. 11, 761: cum tentaret si qua res esset cibi, something to eat, Phaedr. 4, 7, 4: tenta, Chrysogonus quanti doceat, Juv. 7, 175.

— With inf.: aquā prohibere hostem tentare coepit, Hirt. B. G. 8, 40: tentabo etiam de hoc dicere, Quint. 6, 2, 29; 2, 14, 1: (sol) caelum radiis accendere tentans, Lucr. 5, 659: tentarunt aequore tingi, Ov. M. 2, 172: (vestis) frustra tentata revelli, id. ib. 9, 168: taurus irasci in cornua temptat, Verg. A. 12, 104: nemo in sese tentat descendere, Pers. 4, 23: litteras deferre, Curt. 3, 7, 13; Juv. 7, 5.

— With ut: cum ille Romuli senatus tentaret post Romuli excessum, ut ipse gereret sine rege rem publicam, Cic. Rep. 2, 12, 23: quid aliud hoc judicio tentatur, nisi ut id fieri liceat? id. Rosc. Am. 5, 13; Suet. Caes. 11.

—Impers. pass.: tentatum a L. Sextio tribuno plebis, ut rogationem ferret, etc., Liv. 4, 49, 6.

—(ε) Absol.: tenta quā lubet, Plaut. Aul. 4, 4, 20: ne tentando cautiorem faceret, Hirt. B. G. 8, 23.

— In partic., to try any one, in a friendly or hostile manner; to urge, incite; to tempt, sound, tamper with; also, to excite, disquiet, disturb, agitate: quem ego toties omni ratione tentans ad disputandum elicere non potuissem, Cic. de Or. 2, 3, 13: cum per Drusum saepe tentassem, id. ib. 1, 21, 97: utrum admonitus an tentatus an, etc. ... pervenerit ad hanc improbitatem nescio, Cic. Verr. 2, 1, 41, § 105: cum a proximis impetrare non possent, ulteriores tentant, Caes. B. G. 6, 2: animos servorum spe et metu, ut, etc., Cic. Clu. 63, 176: animos popularium, Sall. J. 48, 1: animos singulorum ad res novas, Suet. Tib. 12 fin.: animum precando, Verg. A. 4, 113: judicium pecunia, Cic. Clu. 4, 9; 30, 80: aliquem promissis et minis, Tac. H. 1, 75; cf.: tentatā Othonianorum fide per colloquium et promissa, id. ib. 2, 20: tribunos de fugae societate, Suet. Ner. 47: deos multā caede bidentium, Hor. C. 3, 23, 14: Junonem tentare Ixion ausus, Tib. 1, 3, 73; cf. Ov. A. A. 1, 389; Val. Max. 6, 1, 7: nationes lacessere bello et tentare, to agitate, Cic. Imp. Pomp. 9, 23; cf.: ut exsul potius tentare quam consul vexare rem publicam posses, id. Cat. 1, 10, 27: in his rebus evertendis unius hominis senectus, infirmitas solitudoque tentata est, id. Rab. Perd. 1, 2: militis iras, Luc. 2, 529; Vulg. Gen. 22, 1 et saep.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right