odōrātus, ūs, m. odoror, a smelling, smell. Lit. (class.), eorum jucundus non gustatus solum. sed odoratus etiam, et spectatus, Cic. N. D. 2, 63, 158.
— Transf. The sense of smell: nihil necesse est de gustatu et odoratu loqui, Cic. Ac. 2, 7, 20: insecta habent oculos, aliqua et odoratum, Plin. 11, 4, 3, § 10.
— A smell, scent, odor which a thing gives out, Plin. 25, 13, 95, § 151.