Definition of illumino, inlumino
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2026734
1.
LNS
illūminō, illūmināre, illūmināvī, illūminātus
inlūminō, inlūmināre, inlūmināvī, inlūminātus
inlumino
verb (1st conjugation)
  1. to light up, make light, illuminate
  2. to embellish or adorn
  3. to set in a clear light, to set off, make conspicuous
Abbreviations
illūmino (inl-), āvi, ātum, 1, v. a. in-lumino, to light up, make light, illuminate (class.; cf. illustro). Lit.: luna illuminata a sole, Cic. N. D. 2, 46, 119: puteum (sole), Plin. 2, 73, 75, § 183: tabulata gallinarum parvis fenestellis, Col. 8, 3, 3: vias igni, Stat. Th. 12, 575.

— Transf., to embellish or adorn with any thing bright: corona aurea fulgentibus gemmis illuminata, Auct. Her. 4, 47, 60; Lampr. Comm. 17: purpura omnem vestem illuminat, Plin. 9, 36, 60, § 127.

— Trop., to set in a clear light, to set off, make conspicuous (esp. freq. in rhetor. lang. of brilliant oratory): translatum, quod maxime tamquam stellis quibusdam notat et illuminat orationem, Cic. de Or. 3, 43, 170; cf. id. Or. 25, 83: orationem sententiis, id. de Or. 3, 54, 208: orationem translatorum nitore, Quint. 12, 10, 36: pulchritudinem rerum (claritas orationis), id. 2, 16, 10; 8, 3, 73: horum fidem Mitylenaeorum perfidia illuminavit, Vell. 2, 18, 3: nisi Thebas unum os Pindari illuminaret, made illustrious, id. 1, 18, 3: illuminata sapientia, Cic. Brut. 58, 213.

—Hence, * illūminātē (inl-), adv., clearly, luminously: dicere, Cic. de Or. 3, 14, 53.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right