Definition of cingo
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
The verb cingō is reported to have 1 error(s). Please be cautious when citing this word.
Orthography ID = 2010236
1.
LNS
cingō, cingere, cinxī, cinctus
κυλλός, κυρτός, cf. Gr κυλλός, κυρτός;
verb (3rd conjugation)
  1. to go round in a circle, to surround, encompass, environ, gird, wreathe, crown
  2. To surround the body with a girdle, to gird on, to gird
  3. to be girded, encircled with something
  4. armed, equipped, enrolled
  5. to make one's self ready for any thing, to prepare
  6. To encircle with a garland or crown, to crown
Abbreviations
cingo, xi, nctum, 3, v. a. cf. Gr κυλλός, κυρτός; Lat. curvus, and clingo, Curt. Griech. Etym. p. 545 sq., to go round in a circle, to surround, encompass, environ, gird, wreathe, crown, etc. (class. in prose and poetry). Prop In gen.: quid autem interius mente? Cingatur igitur corpore externo, i. e. it must be enclosed in a body, Cic. N. D 1, 11, 27: non enim coronà consessus vester cinctus est, ut solebat, id. Mil. 1, 1; cf.: judicium insolitā trepidum cinxere corona, Luc. 1, 321; tris (navīs) Eurus... Inhdit vadis atque aggere cingit harenae, Verg. A 1, 112: cincta serpentibus Hydra, id. ib 7, 658: pennae ritu coepere volucrum Cingere utrumque latus, to cover, Ov M. 6, 718, apio fasces et secto cingere porro, Col. 10, 371.

— Esp. To surround the body with a girdle, to gird on (the sword), to gird; esp. freq in pass. with abl., to be girded, encircled with something. iam quasi zonā, liene cinctus ambulo, Plaut Curc. 2, 1, 5; Curt. 3, 3, 19; cf.: cui lati clavi jus erit, ita cingatur, ut, etc., Quint. 11, 3, 138: ut cingeretur fluxiore cincturā, Suet. Caes. 45: Hispano cingitur gladio, Liv. 7, 10, 5; 38, 21, 13; Suet. Calig 49: ferro, id. Aug. 35: ense, Ov F. 2, 13: cingor fulgentibus armis, Verg A. 2, 749; 11, 188, 11, 536; his cingi telis, id ib. 2, 520: ense latus cingit, Ov F. 2, 784; cf. Stat. Th. 4, 41: cinctas resolvite vestes, Ov M. 1, 382. filios balteis, Vulg. Lev 8, 13.

—Poet., in pass with acc. (cf. accingor, II., and Zumpt, Gr § 458): inutile ferrum Cingitur, Verg. A. 2, 511: cinctaeque ad pectora vestes Bracchia docta movent, Ov M. 6, 59.

—Without case: Syrinx, Ov M. 1, 695; puer alte cinctus, Hor. S. 2, 8, 10.

—Hence, in late Lat. cinctus = armis instructus, armatus, armed, equipped, enrolled: cinctus in aliā militiā, Dig. 39, 1, 38; cf. ib. 39, 1, 25.

—As a girding up of the Roman dress was necessary in pursuits requiring physical action, hence, cingor (cf accingor), to make one's self ready for any thing, to prepare: cingitur, certe expedit se, Plaut. Am. 1, 1, 152; cingitur ipse furens certatim in proelia Turnus, Verg. A. 11, 486; cf. supra, Quint. 11, 3, 138; Hor S. 2, 8, 10; Ov. M. 6, 59.

— To encircle with a garland or crown, to crown (freq., esp in the poets). Of the head: muralique caput summum cinxere coronā, Lucr. 2, 607; cf. Ov A. A. 3, 392 tempora floribus, Hor. C. 3, 25, 20; Verg A. 5, 71: spicis, Tib. 2, 1, 4 et saep.: comam lauro, Hor. C. 3, 30, 16; cf.: Graias barbara vitta comas, Ov. Tr. 4, 4, 78; Verg. A. 12, 163: de tenero cingite flore caput, Ov F 3, 254.

—Poet.: Atlantis, cinctum assidue cui nubibus atris Piniferum caput et vento pulsatur et imbri, Verg. A. 4, 248; 7, 658; Prop. 4 (5), 1, 61.

— To encircle other parts of the body: cujus lacertos anuli mei cingant, Mart. 11, 100, 2.

— Of places, to surround, encircle, invest, enclose (the prevailing signif. in prose, esp. in the histt.; syn.: circumdo, claudo): (Tellus) oras maris undique cingens, Lucr. 6, 633; Cat. 64, 185; 64, 286: flumen Dubis paene totum oppidum cingit, Caes. B. G. 1, 38 provincia mari cincta, Cic. Fl. 12, 27: urbe portus ipse cingitur et continetur, Cic. Verr. 2, 5, 37, § 96 Zumpt: quod moenibus cingebatur, Tac. A. 13, 41: quae (terra) magnā ex parte cingitur fluctibus, speciem insulae praebet, etc., Curt. 3, 1, 13; 8, 10, 23; Ov A. A. 2, 469: cingitur insula tribus millibus passuum, i.e. has a circuit of, etc., Plin. 6, 12, 13, § 32.

—Poet.: cinxerunt aethera nimbi, covered, Verg. A. 5, 13: medium diem cinxere tenebrae, Sen. Herc. Fur. 939.

—Trop.; diligentius urbem religione quam ipsis moenibus cingitis, fortify, Cic. N. D. 3, 40, 94.

— In milit. lang., to surround a place or army for defence or in a hostile manner, to fortify, to invest, be set, besiege: coronā militum cincta urbs, Liv. 7, 27, 7: castra vallo, id 7, 39, 8 equites cornua cinxere. covered, id. 23, 29, 3: ultimum agmen validā manu, to cover, Curt. 4, 13, 30: urbem obsidione, to besieye, Verg. A. 3, 52; dextera cingitur amni, id. ib. 9, 469: (hostem) stationibus in modum obsidii, Tac. A. 6, 34: cingi ab armis hostium, Ov. P. 2, 8, 69; Tib. 2, 3, 37, Prop. 3 (4), 3, 42.

—Trop Sicilia multis undique cincta persons. Cio. Imp. Pomp 11, 30.

— To escort, to accompany inermi item regi praetor Achaeorum et unus ex purpuratis latus cingebant, Liv 32, 39, 8: dum latus sancti cingit tibi turba senatus, Ov P. 4, 9, 17: nec noscitur ulli, Agminibus comitum qui mode cinctus erat, id. Tr. 1, 5, 30: cincta virgo matrum catervā, id M. 12, 216, Vell 2, 14, 1, Tac. A. 1, 77; Sil 4, 448, Claud. Rapt. Pros. 2, 322

— To peel off the bark around: cingere est deglabrare, Dig. 47, 7, 6 Pr, cf. Plin 17, 24, 37, § 234 sqq.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right