Definition of beneplacitus
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2006453
1.
LNS
benēplacitus, benēplacita, benēplacitum
beneplaceo
adjective (2-1-2)
  1. pleasing, acceptable
Abbreviations
benē-placeo, ui, itum, 2, v. n., to please: alicui, Vulg. 1 Cor. 16, 2.

Hence, P. a.: benēplacitus, a, um, pleasing, acceptable, Vulg. Ecclus. 34, 21; Ambros. lsaac et An. 7, 57 init.

—As subst.: benē-placitum, i, n., good pleasure, gracious purpose, Vulg. Eph. 1, 9 et saep.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right