vinculum or vinclum ī, n vincio, a means of binding, fastening, band, bond, rope, cord, fetter, tie: corpora constricta vinculis: vincula rupit, V.: quamvis Charta sit a vinclis non labefacta suis, i. e. the seal, O.: vincula epistulae laxavit, N.: Tyrrhena pedum circumdat vincula plantis, i. e. sandals, V.
—Plur, fetters, bonds, prison: mitto vincla, mitto carcerem: in vincula coniectus, Cs.: in vincula duci, L.: ex vinculis causam dicere, i. e. to plead in chains, Cs.
—Fig., a bond, fetter, restraint: e corporum vinculis tamquam e carcere evolare: vinculum ingens immodicae cupiditati iniectum est, L.
—A bond, tie, band: omnes artes habent quoddam commune vinculum: fidei, L.: vincula revellit iudiciorum: accedit maximum vinculum, quod ita rem p. geris, ut, etc.: Ne cui me vinclo sociare iugali, V.
— cf. vinclo tecum propiore ligari, O.: Excusare mercenaria vincla, H.