Definition of vinculum, vinclum
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 1017544
1.
LEM
vinculum, vinculī
(vinclum, vinclī)
noun (n., 2nd declension)
  1. a means of binding, fastening, band, bond, rope, cord, fetter, tie
  2. [plural] fetters, bonds, prison
  3. [figuratively] a bond, fetter, restraint
  4. a bond, tie, band
Abbreviations
vinculum or vinclum ī, n vincio, a means of binding, fastening, band, bond, rope, cord, fetter, tie: corpora constricta vinculis: vincula rupit, V.: quamvis Charta sit a vinclis non labefacta suis, i. e. the seal, O.: vincula epistulae laxavit, N.: Tyrrhena pedum circumdat vincula plantis, i. e. sandals, V.

—Plur, fetters, bonds, prison: mitto vincla, mitto carcerem: in vincula coniectus, Cs.: in vincula duci, L.: ex vinculis causam dicere, i. e. to plead in chains, Cs.

—Fig., a bond, fetter, restraint: e corporum vinculis tamquam e carcere evolare: vinculum ingens immodicae cupiditati iniectum est, L.

—A bond, tie, band: omnes artes habent quoddam commune vinculum: fidei, L.: vincula revellit iudiciorum: accedit maximum vinculum, quod ita rem p. geris, ut, etc.: Ne cui me vinclo sociare iugali, V.

— cf. vinclo tecum propiore ligari, O.: Excusare mercenaria vincla, H.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right