rītus ūs, m RA-, a form of religious observance, religious usage, ceremony, rite: sacra diis aliis Albano ritu facit, L.: quo haec privatim et publice modo rituque fiant, discunto: morem ritūsque sacrorum Adiciam, V.: tempestates populi R. ritibus consecratae: magico lustrari ritu, O.
— Habit, custom, usage, way, mode, manner: Sabinae Gentis ritūs, O.: in alienos ritūs verti, L.: novo Sublime ritu moliar atrium, in the new style, H.
— Abl sing. with gen, after the usage of, in the manner of, in the fashion of, like: pecudum ritu ad voluptatem omnia referunt: pennae ritu coepere volucrum Cingere latus, O.: Herculis ritu petiisse laurum, H.: ritu quoque cincta Dianae, O.