praeter-eō iī, itus, īre, to go by, go past, pass by, pass: praeteriens modo, in passing by, T.: quasi praeteriens satisfaciam universis: te praetereunte, Iu.: hortos: hos cursu, outstrips, V.: Pudicitiae aram, Iu.: praeterita est virgo, O.: decrescentia ripas Flumina praetereunt, H.

—Of time, to pass, go by: biennium praeteriit hora, O.

—Fig., to pass by, pass over, leave out, omit, disregard, overlook, neglect: temere alqd, T.: quae nunc ego omnia praetereo: et quod paene praeterii, Bruti tui causā feci omnia: ut pars orationis silentio praeteriretur, i. e. be without applause: praeteream, referamne tuum . . . Dedecus? O.: nullum genus crudelitatis, leave unpractised: praeterire non potui, quin scriberem, could not neglect to write: cum vir suffragiis praeteritur: fratris filium (in a last will): retinuit quosdam Lepidus a collegā praeteritos, i. e. dropped from the roll (of the Senate), L.: Me quoque praeteriere patres, forgot, O.

—To escape, avoid: nescis quid mali Praeterieris, T.

—To go beyond, outstrip, surpass, excel: virtus alios tua praeterit omnīs, O.: ut Aiax praeteriit Telamonem, Iu.

—To overpass, transgress: iustum modum, O.

—To escape, be unnoticed by: non me praeterit . . . me prolapsum esse: te non praeterit, quam sit difficile.