praecipuus adj. prae+CAP-, taken before others, particular, peculiar, especial: hanc rem habere praeter alios praecipuam, this special distinction, T.: non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem subire.

—Special, chief, principal, excellent, distinguished, extraordinary: ius: quos praecipuo semper honore habuit, Cs.: ad pericula, eminent in meeting, Ta.: ad scelera, Ta.

—As subst n.: homini praecipui a naturā nihil datum esse, excellence: praecipua rerum, important events, Ta.: praecipua (in the language of Stoics), things preferred (opp. reiecta).