nōlō nōluī, -, nōlle ne+volo, to wish . . . not, will . . . not, not to wish, to be unwilling: (mulieres) Nolunt, ubi velis
— ubi nolis, cupiunt ultro, T.: etiam si nolint: pluribus praesentibus eas res iactari nolebat, Cs.: nollet carmine quemquam Describi, H.: nolo vincat: nollem dixissem: nolo plura: nolo ego istam in te modestiam, L.
—Imper., with an inf: noli putare, do not believe: nolite, iudices, existimare, etc.: noli vexare, Iu.: nolite velle (pleonast.).
—Followed by a negative, which continues the negation: nolui deesse ne tacitae quidem flagitioni tuae: nolle successum, non patribus, non consulibus, L.
—In the phrase, nollem factum, I am sorry for it, T.
—Ellipt.: nollem (sc. factum), T.: sed nolo pluribus (sc. verbis rem exsequi), L.: videbis, si erit, quod nolim, arcessendus, ne, etc., and may heaven forbid it.
—With a negative, to be willing, have no objection: cum se non nolle dixisset.
—To wish ill, be adverse: cui qui nolunt, iidem, etc.