īn-simulō āvī, ātus, āre, to make suspected, charge, accuse, blame, impeach: tu me insimulas, bring a charge against: Criminibus virum, O.: vilicus cum impulso tuo insimulatus esset: insimulatus falso crimine senatus, L.: Verrem avaritiae: proditionis insimulatus, Cs.: insimulant hominem fraudandi causā discessisse.
—To bring as a charge: id quod ego iniuratus insimulo: neque aliud quam patientia insimulari posset, be laid to his charge, L.