vultur (volt-), uris (ante-class. collat. form of the nom. sing. vulturus (volt-), Enn. ap. Charis. p. 120 P.; id. ap. Prisc. p. 683 ib.; and id. ap. Serv. Verg. A. 6, 597, or Ann. v. 141 Vahl.), m., a vulture. Lit., Plin. 10, 6, 7, ยง 19; Liv. 41, 21; Verg. A. 6, 597.
—As a bird of omen, Liv. 1, 7, 1.
—Prov.: vultur profert cornua, for something impossible, Claud. in Eutr. 1, 352.
— Transf., a designation of a grasping, avaricious person, Sen. Ep. 95, 43; Mart. 6, 62, 4.