veterātōrius, a, um, adj. veterator, II. A., crafty. cunning, sly (Ciceronian): nihil ab isto tectum, nihil veteratorium exspectaveritis: omnia aperta, omnia perspicua reperientur, Cic. Verr. 2, 1, 54, ยง 141; so, ratio dicendi, id. Brut. 75, 261.
—
* Adv.: veterātōriē, craftily, cunningly, slyly: dicere (with acute), Cic. Or. 28, 99.