tubicen, cinis, m. tuba-cano, a trumpeter; esp. in war: cornicines tubicinesque canere jubet, Liv. 2, 64, 10; Auct. B. Afr. 82, 3; Ov. M. 3, 705; Sen. Ep. 78, 16; 76, 4.
—At sacrifices: sacrorum, Varr. L. L. 5, ยง 91 Mull.
—At funerals, Atei. Capito ap. Gell. 20, 2, 3; Petr. 129.
— Tubicines etiam hi appellantur, qui sacerdotes viri speciosi publice sacra faciunt tubarum lustrandarum gratia, Fest. p. 352 Mull.