tribūtio, ōnis, f. tribuo. A dividing, distributing, distribution (very rare): hanc ἰσονομίαν appellat Epicurus, id est aequabilem tributionem, * Cic. N. D. 1, 19, 50: tributio fit pro ratā ejus, quod cuique debetur, Dig. 14, 4, 5 fin.
— A contributing, paying of tribute, Dig. 2, 14, 52; 50, 4, 18.