transtrum, i, n. root tra-, to cross; cf. trans (cf. jugum). In gen., a crossbeam, transom, Vitr. 2, 1; 4, 2; 5, 1 fin.; 10, 21; Plin. 34, 12, 32, § 123 al.; cf.: transtra et tabulae navium dicuntur et tigna, quae ex pariete in parietem porriguntur, Fest. p. 367 Mull.
— Esp., a cross-bank in a vessel, a bank for rowers, a thwart.
— Sing., Cic. Verr. 2, 5, 51, § 135; Liv. Epit. 89; Pers. 5, 147.
—Plur., Caes. B. G. 3, 13; Verg. A. 4, 573; 5, 663; Ov. M. 14, 534; Luc. 3, 543.