taurobolior, ātus, v. dep. n. [id.]. Lit., to make a sacrifice of a bull (taurobolium; late Lat.): matris deum sacra accepit et tauroboliatus est, Lampr. Heliog. 7; Inscr. Orell. 2351.
— Transf.: TAVROBOLIATA PETRA, set up to commemorate a taurobolium, Inscr. Orell. 2326.