revēlātio, ōnis, f. revelo, an uncovering, laying bare (eccl. Lat.). Lit.: pudendorum, Arn. 5, 182.
— Trop.: imaginariae revelationes, Aug. Conf. 9, 10: filii sui, a revelation, Tert. adv. Marc. 5, 4; Vulg. 1 Cor. 1, 7.
— Esp., the Revelation of St. John, Lact. Inst. Epit. 42, 8.