Definition of residua
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2051180
1.
LNS
residua, residuae
residuus
Mostly Plural
noun (f., 1st declension)
  1. arrears, dues
Abbreviations
residuus, a, um, adj. resideo, that is left behind, that remains over and above, remaining, residuary; subst., the remainder, residue, rest (class.; cf.: reliquus, superstes): odium, Cic. Fam. 1, 9, 20: sollicitudo, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 3: ex residuā vetere simultate, Liv. 29, 37; cf. Suet. Calig. 15: irae bellorum, Liv. 1, 30; cf. bellum, Suet. Ner. 13: nomen libertatis (with reliqua umbra), Plin. Ep. 8, 24, 4: residuae integraeque etiam nunc (copiae), Suet. Oth. 9; cf.: manus Spartaci et Catilinae, id. Aug. 3; and: stirps horum, id. Vit. 1: quid potest esse in calamitate residui, quod, etc., Cic. Verr. 2, 3, 97, § 226; cf.: ne cui residui spiritus quicquam inesset, Suet. Tib. 62: residui nobilium, Tac. A. 11, 23: paucos comites residuos fortuna fecit, Just. 27, 2, 2; 7, 6, 2: residuum cibariorum, Suet. Galb. 7; cf.: nihil residuum crudelitatis, Flor. 3, 4, 2: residua diurni actūs conficere, Suet. Aug. 78.

— In business lang., of a payment, outstanding, due: pecuniae, Cic. Clu. 34, 94; Liv. 33, 47; so, summae, Dig. 26, 7, 7, § 9: quid relatum, quid residuum sit, Cic. Agr. 2, 22, 59.

— Plur. subst.: residuae, ārum, f. (sc. pecuniae), arrears, dues: vectigalium, Suet. Aug. 101: lege Juliā de residuis tenetur, qui publicam pecuniam delegatam in usum aliquem retinuit neque in eum consumpsit, Dig. 48, 13, 2; cf. ib. 48, 13, 5 and 16.?*! In the fragment of Attius ap. Fest. p. 280 Mull. (Trag. Rel. p. 192 Rib.), perh. = reses, slothfui, inactive; cf.: residuus quasi tardus, Placid. Gloss.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right