redimīculum, i (collat. form redi-mīcula, ae, f., late Lat., Fulg. Serm. 5), n. redimio, a band. Lit. A fillet, necklace, chaplet, frontlet, etc., Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76: habent redimicula mitrae, Verg. A. 9, 616; Ov. M. 10, 265; id. F. 4, 135: qui longa domi redimicula sumunt frontibus, Juv. 2, 84 al.; cf. Fest. p. 273 Mull.: redimicula sunt quibus mitra adligatur, Isid. Orig. 19, 31, 5.

— A girdle: redimiculum est, quod succinctorium sive bracile nominamus, quod descendens per cervicem et a lateribus colli divisum utrarumque alarum sinus ambit atque hinc inde succingit, etc. Hunc vulgo brachilem quasi brachialem dicunt, quamvis nunc non bracchiorum sed renum sit cingulum, Isid. Orig. 19, 33, 5.

— * Trop., a bond, fetter, Plaut. Truc. 2, 4, 41.