queror, questus, 3, v. dep. a. and n. Sanscr. root, c?*!vas-, to sigh. Lit. In gen., to complain, lament, bewail (class.). With acc.: suas fortunas, to bewail one's fate, Plaut. As. 3, 1, 12: suum fatum, Caes. B. G. 1, 39, 4: injuriam, Cic. Att. 5, 8, 2: omnia, id. Fl. 24: fortunam, Ov. M. 15, 493: nova monstra, Hor. C. 1, 2, 6 al.: labem atque ignominiam rei publicae, Cic. Imp. Pomp. 12, 33.
— With de: queritur de Milone per vim expulso, Cic. Att. 9, 14, 2: de injuriis alicujus, id. Fam. 1, 4, 3.
— With cum: quererer tecum, atque expostularem, ni, I would complain to you, Cic. Fam. 3, 10, 7: cum patribus conscriptis, Liv. 35, 8: cum deo, quod, Cic. Ac. 2, 25, 81; Vell. 2, 130, 3: tecum inconsideratae pietatis queror, Sen. Contr. 4, 27, 2.
— With apud: apud novercam, Plaut. Ps. 1, 3, 80: apud aliquem per litteras, Cic. Att. 5, 21, 13.
— (ε) With dat.: nec quereris patri? nor complain to your father? Juv. 2, 131.
— (ζ) With obj.-clause: ne querantur se relictas esse, Cic. Tusc. 5, 5, 14.
—(η) With quod: legatos miserunt Athenas questum, quod, etc., Nep. Chabr. 3, 1: queri libet, quod in secreta nostra non inquirant principes, Plin. Pan. 68, 8; cf.: quereris super hoc, quod non mittam carmina, Hor. Ep. 2, 2, 24.
—(θ) With pro: haec pro re publicā, in behalf of, in the name of the State, Cic. de Or. 2, 48, 198.
— (ι) Absol.: nisi omni tempore, quod mihi lege concessum est, abusus ero, querere, Cic. Verr. 2, 1, 9, § 25: non injuste, Vell. 2, 40, 6.
— In partic., to make a complaint before a court: de proconsulatu alicujus, Plin. Ep. 3, 4, 2.
— Transf., of animals and things that utter a plaintive sound. Of apes: queri rauco stridore, Ov. M. 14, 100.
— Of the owl, Verg. A. 4, 463.
— In gen., of the song of birds, to complain, lament, to coo, warble, sing, Hor. Epod. 2, 26: dulce queruntur aves, Ov. Am. 3, 1, 4.
—Of a musical instrument: flebile nescio quid queritur lyra, Ov. M. 11, 52; Hor. C. 2, 13, 24.