Definition of officiosus
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2040244
1.
LNS
officiōsus, officiōsī
officiosus
noun (m., 2nd declension)
  1. an official or attendant
Abbreviations
officiōsus, a, um, adj. officium. Full of courtcousness or complaisance, obliging, ready to serve (esp. towards one's superiors; class.; syn. studiosus): homo, Cic. Fam. 13, 21, 2: amicitia, id. Planc. 19, 46: sedulitas, Hor. Ep. 1, 7, 8: voluntas, Ov. P. 3, 2, 17.

—Comp.: estne quisquam, qui tibi officiosior, liberaliorque videatur? Cic. Rosc. Com. 6, 18; id. Att. 13, 45, 3.

—Sup.: officiosissima natio candidatorum, Cic. Pis. 23, 55; for which with summe: homines Lampsaceni summe in omnes cives Romanos officiosi, Cic. Verr. 2, 1, 24, ยง 63.

— Dutiful, in accordance with duty: dolor, Cic. Tusc. 3, 28, 70: labores, id. Mil. 5, 12: pietas, Sen. Ep. 99, 18.

— Subst.: officiō-sus, i, m., an official or attendant at a bath, Petr. 92.

—Hence, adv.: officiōsē, courteously, obligingly (class.): officiose et amice factum, Cic. Lael. 20, 81: aliquid facere, Afran. ap. Charis. p. 247 P.: scribere, Cic. Att. 1, 20, 1.

—Comp.: gratum etiam Pilia (fecit), sed illa officiosius, quod, etc., Cic. Att. 6, 1, 22.

—Sup.: officiosissime venit ad me, Plin. Ep. 10, 21 (32) init.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right