occultātio, ōnis, f. 2. occulto, a hiding, concealing, concealment (rare but class.): aliae fugā se, aliae occultatione tutantur, by hiding themselves, Cic. N. D. 2, 50, 127: cujus rei nulla est occultatio, * Caes. B. G. 6, 21 fin.: in speluncā, Plin. 7, 45, 46, § 148.

—Absol.: occultatione propositā, in the expectation of concealment, Cic. Fin. 2, 22, 73.

— Rhet. t. t., insinuation, suggestion: occultatio est, cum dicimus nos praeterire aut non scire aut nolle dicere id, quod nunc maxime dicimus, Auct. Her. 4, 27, 37; cf. the context.