Definition of obsero, opsero
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2039587
1.
LNS
obserō, obserere, obsēvī, obsitus
opserō, opserere, opsēvī, opsitus
ob, sero
verb (3rd conjugation)
  1. To sow or plant
  2. To sow or plant with
  3. to cover over, fill with
Abbreviations
ob-sero (ops-), sēvi, situm, 3 (inf. perf. sync. obsesse for obsevisse, Att. ap. Non. 395, 27), v. a. Lit. To sow or plant (class.): frumentum, Plaut. Trin. 2, 4, 129.

—Comically: pugnos, to give a good drubbing, Plaut. Men. 5, 7, 23.

— Transf. To sow or plant with any thing: saepimentum virgultis aut spinis, Varr. R. R. 1, 14, 1: terram frugibus. Cic. Leg. 2, 25, 63; Col. 2, 9, 1; Varr. R. R. 1, 44, 2.

— In gen., to cover over, fill with; only in perf. pass. part., covered over, filled: omnia arbustis obsita, Lucr. 5, 1377: loca obsita virgultis, Liv. 28, 2: obsita pomis Rura, Ov. M. 13, 719: video aegrum pannis annisque obsitum, Ter. Eun. 2, 2, 5: obsitus illuvie ac squalore, Tac. A. 4, 28: vestis obsita squalore, Liv. 2, 23: legati ... obsiti squalore et sordibus, id. 29, 16: variis obsita frondibus, Hor. C. 1, 18, 12: montes nivibus, Curt. 5, 6, 15: aer pallore, darkened, Luc. 5, 627; cf.: dies nube obsitus, Sen. Troad. 20: obsitus aevo, Verg. A. 8, 307: Io jam setis obsita, id. ib. 7, 790: terga (marinae beluae) obsita conchis, Ov. M. 4, 724.

— Trop.: Tun' is es, qui in me aerumnam obsevisti, hast brought upon me, occasioned me, Plaut. Ep. 4, 1, 30: em istic oportet opseri mores malos, si in opserendo possint interfieri, id. Trin. 2, 4, 130.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right