monitum, i, n. moneo, admonition, advice, counsel (rare but class.): meis consiliis, monitis, etc., Cic. Fam. 5, 8, 2: tuis monitis praeceptisque, id. ib. 5, 13, 3: meas aures omnium praeceptis monitisque patuisse, id. Phil. 14, 7, 20; Vulg. Job, 1, 15; id. Deut. 21, 20.
— A prophecy, prediction: deorum monita, Cic. Har. Resp. 25, 54: Carmentis Nymphae, Verg. A. 8, 336.