manzer (mamzer), eris, adj. comm. [Heb. ], illegitimate, bastard (eccl. Lat.), Sedul. Carm. 5, 256: agmina manzera, Ven. Carm. 5, 5, 75.

—As subst.: manzer, eris, m., a bastard: non ingredietur manzer, hoc est de scorto natus, in Ecclesiam Domini, Vulg. Deut. 23, 2.