Definition of malefacio, male facio
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2034310
1.
LNS
malefaciō, malefacere, malefēcī, malefactus
male faciō, male facere, male fēcī, male factus
malefacio
verb (3rd IO conjugation)
  1. to do evil, harm, mischief, to injure
Abbreviations
malefacio (or separately, male fa-cio), fēci, factum, 3, v. n. male-facio, to do evil, harm, mischief to any one, to injure: alicui, Plaut. Mil. 2, 2, 11: neque tu verbis solves umquam, quod mi re male feceris, Ter. Ad. 2, 1, 10: tibi, Vulg. 1 Reg. 26, 21.

—With contra: malefacere omnia contra aliquem, Vulg. Jer. 38, 9.

—Hence, malefactum (or separately, male factum; sync., malfactum, Plaut. Trin. 1, 2, 185; v. Ritschl, Opusc. 2, p. 720 sq.), i, n., an evil deed, injury: benefacta male locata malefacta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v. 429 Vahl.): augere, Cic. Inv. 2, 36, 108.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right