luxus, a, um, adj. = Gr. λοξός; v. luxo, dislocated: luxum si quod est, Cato, R. R. 160: luxo pede, Sall. Fragm. ap. Prob. p. 1476 P. (Hist. 5, 2); cf.: luxa membra e suis locis mota et soluta, Paul. ex Fest. p. 119, 17 Mull.

—Subst.: luxum, i, n., a dislocation: emplastrum utile ad luxa, vel fracta, Marc. Emp. 36.