lūsor, ōris, m. ludo, one who plays at a game; a player. Lit.: sic ne perdiderit, non cessat perdere lusor, Ov. A. A. 1, 1, 451; Sen. Ben. 2, 17, 3: furtum factum domi et eo tempore quo alea ludebatur, licet lusor non fuerit qui quid eorum fecerit, impune fit, Dig. 11, 5, 1, § 2.

—Poet. transf.: cum lusore catello, a playful little dog, Juv. 9, 611.

— Trop. A humorous writer: tenerorum lusor amorum, Ov Tr. 4, 10, 1.

— A banterer, mocker: te ut deludam contra, lusorem meum, Plaut. Am. 2, 2, 62.