locātio, ōnis, f. id., a placing, locating; a disposition, arrangement. In gen.: recta locatio, prioribus sequentia annectens, Quint. 7, 1, 1 dub. (Zumpt, collocatio): locatio verborum, id. 9, 4, 32.
— In partic., a letting out, leasing: quae (porticus) consulum locatione reficiebatur, Cic. Att. 4, 3, 2: fundi, Col. 1, 7, 3: locationes praediorum rusticorum, the farming out of the Macedonian crown-lands, Liv. 45, 18.
— Transf., a contract of letting or hiring, a lease, Cic. Att. 1, 17, 9: consensu fiunt obligationes in locationibus, Gai. Inst. 3, 135; 142 sqq.