līberātor, ōris, m. id., a freer, deliverer, liberator: patriae liberatores, Cic. Phil. 1, 2, 6: urbis, Liv. 1, 60: nostri liberatores, Cic. Att. 14, 12, 2: liberator suus, Liv. 6, 14: scortorum, * Plaut. Pers. 3, 3, 14.
— In apposition: liberator populus, Liv. 35, 18 fin.
—So as an epithet of Jupiter (like Ζευς ἐλευθέριος): libare se liquorem illum Jovi liberatori, Tac. A. 15, 64; 16, 35.
—So in eccl. Lat. freq. of God: refugium meum ac liberator meus, Vulg. Psa. 17, 3.
— Transf.: liberator ille populi Romani animus, Liv. 1, 56.