Definition of laudative
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2032181
1.
LNS
laudātīvē
laudativa
adverb
  1. in a laudatory manner
Abbreviations
laudātīvus, a, um, adj. id., in rhet. lang. of Quintilian, of or relating to praise, laudatory: est unum genus, quo laus et vituperatio continetur, sed est appellatum a meliore parte laudativum: idem alii demonstrativum vocant: utrumque nomen ex Graeco creditur fluxisse: nam et ἐγκωμιαστικὸν et ἐπιδεικτικὸν dicunt, Quint. 3, 4, 12; cf. id. 3, 7, 28: materia, id. 3, 4, 16.

— Subst.: laudātīva, ae, f., commendation, etc.: laudativa tota, quae est rhetorices pars tertia, Quint. 2, 15, 20; cf. id. 3, 3, 14.

Hence, laudātīvē, adv., in a laudatory manner, Don. ad Ter. Enn. 5, 8, 5.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right