Definition of laruatus
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2031990
1.
LNS
laruātus, laruāta, laruātum
larvans
adjective (2-1-2)
  1. bewitched, enchanted
Abbreviations
larvo, no perf., ātum (part. ante-class. laruātus), 1, v. a. larva, to bewitch, enchant (ante- and post-class., and used almost exclusively in the part. perf.): artus larvari, Firm. Math. 3, 14.

—P. a. as subst.: larvans, ntis, m., an enchanter, a dealer in magic: hunc denique qui larvam putat ipse est larvans, App. Mag. p. 315, 20 Hildeb. (al. larvatus).

Part. perf.: laruātus, a, um, bewitched, enchanted: quid illi esse morbi dixeras? ... Num larvatust aut cerritus? Plaut. Men. 5, 4, 1: pro laruato te circumferam, id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 6, 229.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right