jējūnium, ii, n. id., a fast-day, fast. Lit.: jejunium Cereri instituere, Liv. 36, 37: illos longa domant inopi jejunia victu, Ov. M. 1, 312: solvere, id. ib. 5, 534: ponere, id. F. 4, 535: jejunia indicere, Hor. S. 2, 3, 291: servare, Suet. Aug. 76: jejunio aegrum vexare, Cels. 3, 18.
— Transf. Hunger: in vacuis spargit jejunia venis, Ov. M. 8, 820: jejunia pascere, id. ib. 4, 263: sedare, id. ib. 15, 83: placare voracis jejunia ventris, id. ib. 95.
—Poet.: jejunia undae, thirst, Luc. 4, 332.
— Leanness, poorness: invalidique patrum referant jejunia nati, Verg. G. 3, 128.
— Barrenness, unproductiveness: macram ac tenuem terram jejunio laborare, Col. 3, 12, 3.