jam-prīdem (and separat. jam prī-dem; v. jam and pridem), adv., long ago, long since, a long time ago: id jam pridem sensi, Plaut. Pseud. 1, 5, 7: is jam pridem mortuus est, Cic. Rosc. Com. 14, 42; id. Att. 11, 14, 4: erat jam pridem apud me reliquum pauxillulum nummorum, Ter. Phorm. 1, 1, 3: jam pridem quidem, cum vultus inter vos minime fraternos cernebam, Liv. 40, 8; so opp. nondum, Cic. Prov. Cons. 14, 35: te nunc etiam, Cic. Marc. 9, 28: te nunc vero, id. Att. 2, 7, 4.

— Esp., This long time, now for a long time, hitherto: cupio equidem, et jam pridem cupio, etc., Cic. Att. 2, 5, 1: jam pridem hanc prolem cupio enumerare meorum, Verg. A. 6, 717; id. E. 2, 43: nihil jam sum pridem admiratus magis, Cic. Fam. 3, 11, 1: qui bellum jam pridem parabat, had long been preparing, Just. 12, 8, 2: veritus ne traderetur Philippo, jam pridem hosti, Liv. 36, 14; v. jam, I. A. 1. b., and pridem.