jaculātio, ōnis, f. jaculor, a throwing, casting, hurling. Lit.: fulminatio est jaculatio cum ictu, Sen. Q. N. 2, 12, 1: equestris, Plin. 8, 42, 65, ยง 162: fulgoris, App. de Mundo, p. 64, 22.
— Trop.: in hac veluti jaculatione verborum, Quint. 6, 3, 43.