Definition of irrigo, inrigo
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2030749
1.
LNS
irrigō, irrigāre, irrigāvī, irrigātus
inrigō, inrigāre, inrigāvī, inrigātus
1. inrigo
verb (1st conjugation)
  1. to lead or conduct, to
  2. To water, irrigate
  3. To overflow, inundate
  4. To wet, moisten, bedew
  5. To supply with fluid
  6. To cheer, refresh, nourish, strengthen, flood, diffuse
Abbreviations
irrigo (inr-), āvi, ātum, 1, v. a. 1. inrigo, to lead or conduct water or other liquids to a place. Lit.: amurcam ad arbores, Cato, R. R. 36: aquam in areas, id. ib. 151: imbres (plantis), Verg. G. 4, 115.

— Transf. To water, irrigate: Aegyptum Nilus irrigat, Cic. N. D. 2, 52, 130; cf. fig.: Democritus, cujus fontibus Epicurus hortulos suos inrigavit, id. ib. 1, 43, 120: jugera L. prati, id. Q. Fr. 3, 1, 2, § 3: hortos, Just. 11, 10, 9.

— To overflow, inundate: Circus Tiberi superfuso irrigatus, Liv. 7, 3: Pactolus irrigat culta auro, Verg. A. 10, 142.

— To wet, moisten, bedew: terram sanguine, Plin. 2, 63, 63, § 159: irrigat terram cruor, Sen. Thyest. 44: fletu genas, id. Phoen. 441.

— To supply with fluid: venas quae sub cute sunt. Cels. 7, 7, 15; cf. Flor. 1, 23, 2.

— Trop. To cheer, refresh, nourish, strengthen, flood, diffuse: vino aetatem, Plaut. Poen. 3, 3, 86: per aures pectus, Lucil. ap. Non. 497, 31: sol irrigat assidue caelum candore recenti, Lucr. 5, 282: per membra quietem, to diffuse, id. 4, 908; cf.: alicui placidam per membra quietem, Verg. A. 1, 692: fessos sopor irrigat artus, id. ib. 3, 511: ut studiosi juvenes lectione severa irrigarentur, Petr. 4.

— To flood, overwhelm (com.): irrigatus plagis, i.e. beaten soundly, Plaut. Epid. 1, 2, 18.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right