irrigātio (inr-), ōnis, f. irrigo, a watering, irrigating: quos (pulvinos) irrigationes abluunt, Varr. R. R. 1, 35, 1: agrorum, Cic. Off. 2, 4, 14: agri, id. de Sen. 15, 53.
— With gen. subj.: irrigatione fluminis diluere aliquid, Plin. 36, 12, 17, ยง 81.
—Also transf., refreshment: irrigation ossium tuorum, Vulg. Prov. 3, 8.