irreligiōsus (inr-), a, um, adj. 2. inreligiosus, irreligious, impious (not anteAug.): irreligiosum ratus, sacerdotes pedibus ire, etc., Liv. 5, 40 fin.: cujus (templi) dedicationem differre longius irreligiosum est, Plin. Ep. 4, 1, 5; 9, 35, 1: in Caesares, Tert. ad Nat. 1, 17.

—Comp.: potest irreligiosius quidpiam existimari? Arn. 5, 185.

—Sup.: factum irreligiosissimum, Tert. Or. 12.

— Adv.: irreligiōsē, impiously: si qua irreligiose dixisset, Tac. A. 2, 50.

— Comp., Arn. 1, 13; Tert. ad Nat. 1, 10.