Definition of intercedo
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2029815
1.
LNS
intercēdō, intercēdere, intercessī, intercessus
inter, cedo
verb (3rd conjugation)
  1. to go or come between, to intervene, to be between
  2. To occur, happen, come to pass
  3. to intervene, pass
  4. To be, exist, come between
  5. To interpose one's credit, become surety for
  6. To oppose, withstand, protest against
Abbreviations
inter-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n., to go or come between, to intervene, to be between (syn. intervenio). Lit. In gen.: si quis intercedat tertius, Plaut. Most. 5, 1, 56: intercedente lunā, Plin. 2, 11, 8, § 49: palus intercedebat, Caes. B. G. 7, 26: sylvae paludesque intercedebant, id. ib. 5, 52: inter singulas legiones impedimentorum magnum numerum intercedere, id. ib. 2, 17, 2.

— In partic. To occur, happen, come to pass: saepe in bello parvis momentis magni casus intercedunt, Caes. B. C. 1, 21: inter bellorum curas res parva intercessit, Liv. 34, 1: nullum dictum intercessit, Cic. Fam. 1, 9.

— Trop. Of time, to intervene, pass: vix annus intercesserat, cum, etc., Cic. de Or. 2, 21: intercessere pauci dies, Liv. 2, 64: nox nulla intercessit, Cic. Cat. 1, 2: una nox intercesserat, Cic. Verr. 2, 2, 36; id. Clu. 20.

— To be, exist, or come between persons. In order or rank: etsi nemo intercedebat, etc., Cic. Brut. 47, 173.

— In feelings or conduct: ira inter eas intercessit, Ter. Hec. 3, 1, 25: tacebit dum intercedat familiaritas, as long as our friendship lasts, id. Phorm. 4, 1, 17: inter nosmetipsos vetus usus intercedit, Cic. Fam. 13, 23, 1: ut ei cum genere humano quasi civile jus intercederet, id. Fin. 3, 20: nisi intercederent mihi inimicitiae cum istius mulieris viro, id. Cael. 13: inter nos officia paria intercedunt, id. Fam. 13, 65, 1; Nep. Att. 20: huic cum reliquis ... bella intercesserant, Caes. B. G. 5, 11.

— To interpose one's credit, become surety for a person: promisit, intercessit, dedit, Cic. Att. 1, 16: pro aliquo, id. Phil. 2, 18, 45: pro aliquo magnam pecuniam, to procure for a person by becoming surety for him, id. Att. 6, 1, 5: in omni genere negotiorum et obligationum ... intercedere mulieres prohibentur, Paul. Sent. 2, 11, 1.

— To oppose, withstand, protest against; of the tribunes of the people, who interposed their veto against a decree of the senate: cum intercedere vellent rogationi, Cic. Or. 2, 47: nisi mihi levissimus tribunus plebis intercessisset, id. Leg. 3, 8: ea lege, qua intercedi de provinciis non licebit, id. Prov. Cons. 8: ea quae de reductione regis scripta est auctoritas, cui scis intercessum esse, id. Fam. 1, 7: praetori, Liv. 38, 60: tribuni plebis intercedentes pro se (Caesare), Suet. Caes. 30; cf. At. Cap. ap. Gell. 4, 14, 6. This right of protest was also possessed by other magistrates; v. Varr. ap. Gell. 14, 7; Ascon. ap. Pis. 26; Liv. 5, 9.

—So fig.: si status condictus cum hoste intercedit dies, tamen est eundum, Plaut. Curc. 1, 1, 7.

— In gen., to interpose, interfere. For or in behalf of a person, to intercede, interpose: cum enim vestra auctoritas intercessisset, ut ego regem tuerer, Cic. Fam. 15, 2, 4; Suet. Dom. 11.

— To obstruct, hinder, interrupt: si nulla aegritudo huic gaudio intercesserit, Ter. And. 5, 5, 5: intercessit et, quominus in acta sua juraretur, ut ne mensis September Tiberius vocaretur, Suet. Tib. 26: de cognomine intercessit Augustus, id. ib. 17: non quia intercedendum putem imaginibus, Tac. Agr. 46: consilio, id. H. 1, 19: parens noster privatas gratiarum actiones cohibet, intercessurus etiam publicis, Plin. Pan. 4: intercedere casibus, occursare fortunae, id. ib. 25 fin.: iniquitatibus magistratuum, id. ib. 80, 4; Plin. 32, 1, 1, § 4.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right