in-temperātus, a, um, adj., untempered, inclement. Lit.: quid ad caeli naturam intemperatius, Sen. Cons. ad Helv. 6; hence: intemperatum vinum, unmixed wine, Cael. Aur. Acut. 3, 17, ยง 158.
— Trop., immoderate, intemperate: benevolentia, Cic. Lael. 20.
— Adv.: intempe-rātē, intemperately: immoderate et intemperate vivere, Cic. Univ. 12.