Definition of insisto
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2029446
1.
LNS
insistō, insistere, institī, -
in, sisto
verb (3rd conjugation)
  1. to set foot upon, to stand, tread, press upon
  2. To enter on or pursue
  3. to follow, pursue, press on
  4. to follow, pursue
  5. To follow up, pursue
  6. to press vigorously, apply one's self to
Abbreviations
in-sisto, stiti, 3, v. n., to set foot upon, to stand, tread, or press upon; constr. mostly with dat., also with in and abl. or acc., or the simple acc. (class.). Lit. In gen. With dat.: nec desunt villae quae secutae fluminis amoenitatem margini insistunt, Plin. Ep. 8, 8, 6: ut proximi jacentibus insisterent, stepped upon them, Caes. B. G. 2, 27: alternis pedibus, Quint. 11, 3, 128: volucres metuunt insistere ramis, Luc. 3, 407: vestigiis, Liv. 25, 33 fin.: huic (saxo) institerat frustra, Ov. F. 5, 150: plantis, Juv. 6, 96: clamoso circo, occupy a place in, id. 9, 144.

— With in and abl.: insistebat in manu Cereris dextra simulacrum Victoriae, Cic. Verr. 2, 4, 49, § 110: cingulus australis, in quo qui insistunt, id. Rep. 6, 20: in jugo, Caes. B. G. 4, 33: ipse non insistere in terra poterat, Curt. 7, 7, 6.

— With in and acc.: in sinistrum pedem, Quint. 11, 3, 125; cf.: corvus repente super galeam insistit, lights, Gell. 9, 11, 7.

— With the simple acc.: plantam, Plaut. Cas. 4, 4, 21: limen, to step upon, to tread the threshold, Verg. A. 6, 563: vestigia nuda sinistri pedis, id. ib. 7, 690: primis infans vestigia plantis, id. ib. 11, 574: cineres, Hor. Epod. 16, 11.

— Esp. To enter on or pursue a way, path, or journey: cum semel institerunt vestigia certa viai, Lucr. 1, 407: huc an illuc iter, Plaut. Cist. 4, 2, 11: omnes itinera insistant sua, id. Capt. 4, 2, 14: quam insistam viam, Ter. Eun. 2, 3, 3; id. Phorm. 1, 4, 14; Liv. 37, 7, 8.

— In hostile sense, to follow, pursue, press on; with dat.: effusis hostibus, Liv. 26, 44, 4: fugientibus, id. 27, 13, 4: contenti non institere cedentibus, Curt. 8, 11, 18; Nep. Eum. 4.

—Pass. impers.: ut fracto jam Maroboduo, usque in exitium insisteretur, Tac. A. 2, 62.

— Trop. In gen., to follow, pursue. With acc.: viam domandi, Verg. G. 3, 164: rationem pugnae, plan, Caes. B. G. 3, 14, 3.

— With dat.: vestigiis laudum suarum, Liv. 5, 30, 2: honoribus, Plin. Ep. 4, 8, 4.

— Esp. To follow up, pursue an object or enterprise; to press vigorously, apply one's self to: in dolos, Plaut. Mil. 2, 4, 4: totus et mente et animo in bellum, Caes. B. G. 6, 5.

— With acc.: hoc negotium, Plaut. Mil. 3, 3, 54: manus, Cic. de Or. 3, 45, 176.

—With dat.: rebus magnis, Tib. 4, 1, 135: perdomandae Campaniae, Tac. H. 3, 77.

— To set about, devote one's self to, to begin with zeal; with inf.: tribuni orare dictatorem insistunt, ut, etc., Liv. 8, 35, 2: Appium institit sequi, id. 25, 19, 8; 24, 26, 11; 24, 46, 1; cf.: postero die ad spolia legenda foedamque spectandam stragem insistunt, id. 22, 51, 5: flagitare senatus institit Coruntum, ut, Cic. Fam. 10, 16, 1.

— Absol.: sic institit ore, i. e. began to speak, Verg. A. 12, 47; cf.: sic insistit secumque corde volutat, i. e. to reflect, think, id. ib. 4, 533.

— To persevere, continue, persist in; with inf.: credere, Plaut. Capt. 3, 4, 53: tueri, Nep. Att. 11.

—With dat.: sin crudelitati insisteret, Tac. A. 16, 25: spei, id. H. 2, 46: caedibus, id. A. 2, 21: studiis, to pursue diligently, Quint. 1, 12, 10: obsidioni, Curt. 7, 6, 23: curae rerum, Plin. 28, 1, 1, § 2: funeri, to set forward, id. 7, 52, 53, § 177.

— Absol.: importune, to persist, Cic. Ac. 2, 25, 80; Tac. A. 4, 60.

— To press upon, urge; with dat.: atriensibus ut supellectilem exponant, Col. 12, 3, 9: id bellum ipsis institit moenibus, was at, Liv. 2, 51, 2.

—Absol.: dilataque tempora taedae Institerant, were at hand, Ov. M. 9, 769: institit quantum potuit ut illum ex eorum manibus liberaret, urged, insisted, Aug. in Psa. 63, 4.

— To press upon, repress; and hence, to halt, pause, stop, stand still: stellarum motus insistunt, Cic. N. D. 2, 40, 103: ut non referat pedem, insistet certe, id. Phil. 12, 3, 8; Tac. A. 4, 60: quae cum dixisset paulumque institisset, Cic. Fin. 5, 25, 75; id. Or. 56, 187: saepe accidit, ut aut citius insistendum sit, aut longius procedendum, id. ib. 66, 221; so, to pause in thought, hesitate, doubt: ille in reliquis rebus non poterit eodem modo insistere? Cic. Ac. 2, 33, 107; 2, 29, 94.

— To dwell upon, delay at, treat or consider at length: ut si singulis insistere velim, progredi iste non possit, Cic. Verr. 2, 3, 74, § 172: insistendum ei (arbori) paulum, Plin. 13, 16, 30, § 100: profuit adsidue vitiis insistere amicae, Ov. R. Am. 315.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right