Definition of inquilinus
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2029235
1.
LNS
inquilīnus, inquilīna, inquilīnum
incolinus, colo
adjective (2-1-2)
  1. an inhabitant of a place which is not his own, a sojourner, tenant, lodger
  2. An inmate or lodger
Abbreviations
inquilīnus, a, m. and f. incolinus, colo, an inhabitant of a place which is not his own, a sojourner, tenant, lodger (cf. incola). Lit. Padi, Plin. 21, 12, 43, ยง 73: Massilienses, qui nunc inquilini videantur, quandoque dominos regionum futuros, Just. 43, 4: fabrum inquilinum et ferrarium vicinum, Sen. Ep. 56, 4: te inquilino (non enim domino) personabat omnia, Cic. Phil. 2, 41, 105: inquilini privatarum aedium atque insularum, Suet. Ner. 44.

— An inmate or lodger: inquilinus, qui eundem colit focum, Paul. ex Fest. p. 107 Mull.: vicinus alicui vel inquilinus, Mart. 1, 86, 12: quidam erant perpetui carcerum inquilini, Amm. 30, 5, 6.

— Trop.: in quarum locum subierunt inquilinae, impietas, perfidia, impudicitia, Varr. ap. Non. 403, 28: quos ego non discipulos philosophorum, sed inquilinos voco, Sen. Ep. 108: anima inquilina carnis, Tert. Res. Carn. 46 fin.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right