Definition of inordinatim
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2029203
1.
LNS
inordinātim
inordinate
adverb
  1. irregularly
Abbreviations
in-ordinātus, a, um, adj., not arranged, disordered, irregular: inordinati et incompositi milites, Liv. 22, 50, 8: hostes, id. 35, 29, 5: inordinati in proelium ruunt, id. 23, 27, 5: ordo, App. M. p. 292 Oud.

— Sup.: inordinatissimi pili, Plin. 22, 22, 45, ยง 91.

—In neutr. absol.: idque ex inordinato in ordinem adduxit, disorder, Cic. Univ. 3, 7; Quint. 1, 10, 46; 8, 2, 23; 10, 4, 1.

—Adv. in two forms. inordinātē, irregularly: febres redire, Cels. 3, 3; so 1, 4.

inordinātim, irregularly: acies non inordinatim incedebant, Amm. 19, 7, 3.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right