in-jūdicātus, a, um, adj. 2. in-judico. Unsentenced, not formally tried by a judge: decem hominibus vitam eripis, indicta causa, injudicatis, incondemnatis, Cato ap. Gell. 13, 24, 12.
— Undecided: id injudicatum relinquo, Quint. 10, 1, 67: res, Gell. 5, 10, 15.