Definition of inficio
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2028652
1.
LNS
inficiō, inficere, infēcī, infectus
infacio
verb (3rd IO conjugation)
  1. to put or dip into
  2. to stain, dye, color, tinge with
  3. To mix with
  4. to taint, infect, spoil
  5. To instruct in
  6. To spoil, corrupt, infect
Abbreviations
in-ficio, fēci, fectum, 3, v. a. in-facio, to put or dip into any thing; hence, Lit., to stain, dye, color, tinge with: quia tibi suaso infecisti pallulam, Plaut. Truc. 2, 2, 16: omnes se Britanni vitro inficiunt, Caes. B. G. 5, 14: lana infecta conchylio, Plin. 32, 7, 25, § 77: arma infecta sanguine, Verg. A. 5, 413; cf.: locum sanguine, Tac. H. 2, 55: diem, to discolor, darken, Ov. M. 13, 601: populi sole infecti, nondum exusti, Plin. 6, 19, 22, § 70: palpebrae mulieribus infectae quotidiano, Plin. 11, 37, 56, § 154: vestis ita infecta, id. 28, 7, 23, § 83; cf.: tinguntur sole populi, jam quidem infecti, darkened, tanned, id. 6, 19, 22, § 70: albus ora pallor inficit, covers, Hor. Epod. 7, 15; cf.: virgo inficitur teneras ore rubente genas, Tib. 3, 4, 32.

— Transf. To mix with something: pocula veneno, Just. 21, 4: hōc (abl.) amnem inficit, Verg. A. 12, 418.

— In partic., in a bad sense, to taint, infect, spoil: pabula tabo, Verg. G. 3, 481; cf.: Gorgoneis Alecto infecta venenis, imbued, id. A. 7, 341: mel infectum fronde, that has a taste of leaves, Plin. 11, 13, 13, § 32.

— Trop. In gen.: sapientia nisi alte descendit et diu sedit animum non coloravit sed infecit, has merely tinged, Sen. Ep. 71, 31: si illā (humanorum divinorumque notitiā) se non perfuderit, sed infecerit, id. ib. 110, 8; cf.: (vestes) quarum generosi graminis ipsum Infecit natura pecus, Juv. 12, 41.

— In partic. To instruct in any thing (syn. imbuere): jam infici debet (puer) iis artibus, quas si, dum est tener, combiberit, ad majora veniet paratior, Cic. Fin. 3, 2, 9: animos teneros et rudes inficiunt et flectunt, ut volunt, id. Leg. 1, 17 fin.

— To spoil, corrupt, infect (syn. corrumpo): nos umbris, deliciis, otio . . . desidia animum infecimus, Cic. Tusc. 5, 27, 78: inficimur opinionum pravitate, id. ib. 3, 2: vereor ne hoc quod infectum est serpat longius, id. Att. 1, 13, 2: cupiditatibus principum et vitiis infici solet tota civitas, id. Leg. 3, 13, 30: elui difficile est; non enim inquinati sumus, sed infecti, Sen. Ep. 59, 9: artibus infectus, Tac. A. 2, 2.

—Poet.: infectum eluitur scelus (= quo se infecerunt), Verg. A. 6, 742 Forbig and Conington ad loc.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right