infantia, ae, f. id., inability to speak. Lit.: linguae, Lucr. 5, 1031.

— In partic., want of eloquence: infantia ejus, qui rem norit, sed eam explicare dicendo non queat, Cic. de Or. 3, 35, 142: incredibilis accusatorum, id. Att. 4, 16, 8: infantiae in dicendo, Quint. 5, 13, 38.

— Transf., infancy, early childhood: quantum in infantia praesumptum est temporis, adulescentiae acquiritur, Quint. 1, 1, 19: prima ab infantia, from earliest infancy, Tac. A. 1, 4: nostra infantia caelum hausit Aventini, Juv. 3, 85.

— Of animals, the youth, etc.: asini, Plin. 8, 44, 69, § 171: cervi ab infantia educati, id. 10, 63, 83, § 182.

— Of inanim. things: sed est sua ?*!etiam studiis infantia, Quint. 1, 1, 21: pomi, Plin. 15, 19, 21, § 80: vinum cum in infantia est, dulce, Macr. S. 7, 7.

— Second childhood, childishness: cum voce trementia membra . . . madidique infantia nasi, Juv. 10, 199.

— Collect., the young, children: irritandae ad discendum infantiae, Quint. 1, 1, 26: surculi infantiae adalligati, Plin. 32, 2, 11, § 24.