Definition of induco
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2028330
1.
LNS
indūcō, indūcere, indūxī, indūctus
induco
verb (3rd conjugation)
  1. to lead, bring, conduct into
  2. to lead or bring in
  3. To bring forward, exhibit, represent
  4. To bring into or before a court
  5. To bring home, take into one's family
  6. To put on
Abbreviations
in-dūco, xi, ctum, 3 (imp. induce for induc, Varr. R. R. 3, 2, 18; induxti for induxisti, Ter. And. 5, 3, 12; induxis for induxeris, Plaut. Capt. 1, 2, 46), v. a. in-duco, to lead, bring, or conduct into a place; to lead or bring in (class.); constr. with in and acc., dat., acc. only, or absol. Lit. With in and acc.: oves et armenta in rura, Varr. R. R. 1, 2, 12: aliquem in viam, id. ib. 3, 2, 18: exercitum in Macedoniam, Liv. 31, 28, 2: cohortem praetoriam in medios hostes, Sall. C. 60, 5: principes in cornua inducit, leads against, Liv. 30, 34, 11; so, Hannibal elephantos in primam aciem induci jussit, id. 27, 14, 6: in dextrum cornu elephantos, id. 44, 41, 3; Caes. B. C. 3, 112 al.

— With dat. (mostly poet. and rare): age, moenibus induc, Stat. Th. 12, 326: fossā mare urbi, Suet. Ner. 16.

— With acc. only: princeps turmas inducit Asilas, Verg. A. 11, 620: inducunt venti nubilum, Plin. Ep. 2, 17, 7.

— Absol.: eā (portā) secundae legionis principes hastatosque inducit (sc. in urbem), Liv. 34, 15, 6.

— In partic. To bring forward, exhibit, represent in the circus or on the stage: a me autem gladiatorum par nobilissimum inducitur, Cic. Opt. Gen. Or. 6, 17; so, aliquem, Suet. Calig. 27 fin.: elephantos in circum, Plin. 8, 6, 6, § 17: inducta est et Afranii Togata, quae Incendium inscribitur, Suet. Ner. 11; id. Claud. 34; 45; id. Tib. 42; cf.: pater ille, Terenti fabula quem miserum vixisse Inducit, Hor. S. 1, 2, 22.

— To bring into or before a court (post-Aug.): inducta teste in senatu, Suet. Claud. 40: Firminus inductus in senatum, Plin. Ep. 2, 12, 2: majestatis reos in curiam, Suet. Dom. 11.

— To bring home, take into one's family: carasque toris inducere Thressas, Val. Fl. 2, 132: intra undecim dies quam illi novercam amore captus induxerat, Plin. Ep. 6, 33, 2.

— Transf. To put on articles of dress: si sibi calceus perperam induceretur, Suet. Aug. 92: umeros albenti amictu, Stat. S. 5, 2, 67: togam super membra, Luc. 2, 387.

—With Gr. acc.: tunicāque inducitur artus, Verg. A. 8, 457.

— To draw over, spread over, to overlay, overspread: postes pice, Plaut. Most. 3, 2, 142; Vitr. 7, 3: colorem picturae, i. e. to varnish, Plin. 35, 10, 36, § 102: parieti ceram liquefactam, id. 33, 7, 40, § 122: cuti nitorem, id. 24, 8, 33, § 49: varias plumas, Hor. A. P. 2: humanam membris formam, Ov. M. 7, 642: omnibus viris magnitudine sua inducturus caliginem, to overspread with darkness, to darken, obscure, Vell. 2, 36, 1: pontem, to throw a bridge across, Curt. 5, 5: scuta ex cortice facta pellibus, to cover, Caes. B. G. 2, 33: coria super lateres, id. B. C. 2, 10: pulvis velut nube inducta omnia inpleverat, Liv. 1, 29, 4: sed quae mutatis inducitur tot medicaminibus, Juv. 6, 471.

— With Gr. acc.: (victima) inducta cornibus aurum, Ov. M. 7, 161; 10, 271.

— To level the ground by filling up: ita inducto solo, ut nulla vestigia exstent, Plin. 2, 80, 82, § 194; hence, to strike out, erase, i. e. to level the wax in writing by drawing over it the broad end of the style: nomina jam facta sunt: sed vel induci, vel mutari possunt, Cic. Att. 13, 14, 2: senatus consultum, id. ib. 1, 20, 4. Trop. In gen., to bring into, introduce: seditionem atque discordiam in civitatem, Cic. Off. 1, 25, 85: aliquid in nostros mores, id. de Or. 2, 28, 121: set magna pars morem hunc induxerunt, Plaut. Most. 1, 2, 34: morem novorum judiciorum in rem publicam, Cic. Rab. Post. 4, 9; Plin. Ep. 2, 16, 9; Lact. Mort. Pers. 38, 4: novum verbum in linguam Latinam, Cic. Phil. 13, 19, 43: pecuniam in rationem, to bring into, set down in an account, Cic. Verr. 2, 1, 41, § 106: agrum alicui pecunia ingenti, to charge in an account, id. Agr. 2, 26, 70: exemplum, Plin. Pan. 6, 2.

— To establish: sublato judicum nomine potestas regalis inducta est, Lact. 4, 10, 15: quia nondum haec consuetudo erat inducta, Sen. Contr. 5 praef. § 4: vetus disciplina deserta, nova inducta, Vell. 2, 1, 1.

— In partic. To bring in, introduce in speaking or writing (an expression borrowed from the stage): hinc ille Gyges inducitur a Platone, Cic. Off. 3, 9, 38: gravem personam, id. Cael. 15, 35: Tiresiam deplorantem caecitatem suam, id. Tusc. 5, 39, 115.

—Of conversation, to introduce: puero me hic sermo inducitur, Cic. Att. 13, 19, 4: hanc rationem Epicurus induxit, id. Fat. 10: consuetudinem, id. Cael. 23, 58: dubitationem, Tac. A. 1, 7.

— To lead to or into; to move, excite, persuade; to mislead, seduce; constr. with in, with acc. or ad, with ut or inf.: amici jacentem animum excitare, et inducere in spem cogitationemque meliorem, Cic. Lael. 15, 59; so, aliquem in spem, id. Off. 2, 15, 53: in rem utilem, id. Inv. 1, 2, 2; cf. id. Q. Fr. 3, 4: in errorem, id. Off. 3, 13, 55: animum ad aliquid, Ter. Hec. 4, 4, 67: aliquem pretio, gratia, spe, promissis (ad parricidium), to mislead, Cic. Rosc. Am. 28, 16: multos in peccatum, to seduce, Auct. Her. 2, 19, 29: ad maleficium, id. 2, 2, 3: ad misericordiam, ad pudendum, ad pigendum, to move, excite, Cic. Brut. 50, 188: Carthaginienses ad bellum, Nep. Hann. 8: ad credendum, id. Con. 3: vide, quo me inducas, Ter. And. 2, 3, 25: in quos (affectus) inducendus est judex, Quint. 11, 3, 58.

—With ut: aliquem, ut mentiatur, Cic. Rosc. Com. 16, 46.

—With inf.: consulem promissis, sententiam promere, Tac. A. 12, 9.

— Animum or in animum, to bring one's mind to, to resolve, determine; to suppose, imagine: id quod animum induxerat paulisper non tenuit, Cic. Att. 7, 3, 8.

— With inf. or object-clause: animum inducere, contra ea quae a me disputantur de divinatione, dicere, Cic. Div. 1, 13, 22: opes contemnere, id. Tusc. 5, 10, 30: id me commissurum ne animum induxeris, Plaut. Trin. 3, 2, 78: in animum inducunt suum, Jovem se placare posse, id. Rud. prol. 22: ne tute incommodam rem, ut quaequest, in animum induces pati? Ter. Hec. 4, 2, 27: oro ut ne illis animum inducas credere, id. And. 5, 1, 15: qui huic animum assentari induxeris, id. Eun. 3, 2, 37: mea causa causam hanc justam esse animum inducite, id. Heaut. prol. 41; cf. id. Ad. 1, 1, 43: ut in animum induceret ad easdem venire epulas, Liv. 28, 18, 4; 1, 17, 4; 2, 18, 11: postremo Caesar in animum induxerat, laborare, vigilare, had determined, Sall. C. 54, 4: in animum, ejus vitam defendere, Cic. Sull. 30, 83; Ter. Heaut. 5, 4, 5.

—With ut, ne, or quominus: inducere animum possum, ne aegre patiar, Plaut. As. 5, 1, 5: inducere animum, ut patrem esse sese, oblivisceretur, Cic. Rosc. Am. 19, 53: in animum, quo minus illi indicarem, Plin. Ep. 9, 13, 6: quod consules in senatu ut pronuntiarent, in animum inducere non possent, Liv. 27, 9, 9; 2, 5, 7; 39, 12, 3.

— To delude, cajole, deceive: hic eos, quibus erat ignotus, decepit, fefellit, induxit, Cic. Pis. 1, 1: socios induxit, decepit, destituit, id. Rosc. Am. 40, 117: semper, ut inducar, blandos offers mihi vultus Tib. 1, 6, 1.

— To do any thing to one (post-class.): injuriam adversus liberos suos testamento, Dig. 5, 2, 4.

— Hence, in-ductus, a, um, P. a., introduced, foreign, strange (post-Aug. and rare): insiticius et inductus sermo (opp. patrius), Plin. Ep. 4, 3 fin.; so, nihil inductum et quasi devium loquimur, id. ib. 5, 6, 44: arcessita et inducta, id. ib. 3, 18, 10.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right