incrēdulitas, ātis, f. incredulus, disbelief, incredulity (post-class.). In gen., App. M. 1, p. 111, 18.
— Esp., religious disbelief, incredulity, Cod. Th. 16, 8, 19; Paul. Nol. Carm. 6, 95: venit ira Dei super filios incredulitatis, Vulg. Col. 3, 6 al.